İlk ve en önemli dersi insanlık üzerine olan, sınavların, notların ve diplomaların önemli olmadığı, ahlaklı olmanın, iyi bir insan olmanın ve insan kalabilmenin öğretildiği bir okul hayal ediyorum.
Fabrikaya işçi, hastaneye doktor, adliyeye hâkim, okula öğretmen yetiştirme kaygısından kurtulmuş, milletine ve tüm cihana faydalı insan yetiştiren, milli ve manevi değerlerini ülkü edinmiş, kültürüne ve tarihine sahip çıkan bir okul hayal ediyorum.
Yüksek kariyeri değil yüksek ahlakı ve dürüst olayı önceleyen, ahlaklı olmanın, uyanık ve fırsatçı olmaktan daha değerli olduğunu öğreten, maddenin henüz mananın önüne geçmediği, sadece beyinlerin değil kalplerinde eğitildiği bir okul hayal ediyorum.
Yalnızca kuramların, formüllerin, tarihlerin ve hadiselerin ezberletilmediği, düşünmenin, sorgulamanın, eleştirmenin, fikir üretmenin de öğretildiği, yaşamla ve hakikatle bağını koparmamış, çocukların taşa ve toprağa dokunabildiği, koşup oynayabildiği, çocukların hep çocuk kalabildiği bir okul hayal ediyorum.
Çocukluk heyecanının ve öğrenme arzusunun soğuk duvarlarla çevrilmediği, ağaçların, kuşların, bulutların, güneşin ve rüzgârın da öğretmenlik yaptığı bir okul hayal ediyorum. Bu öyle bir okul olmalı ki tüm canlıların insana verilmiş bir emanet olduğunu, korunması ve özenle bakılması gerektiğini öğretsin.
Testlerin, sınavların, etütlerin boyunduruğu altına girmemiş, çocukluk hayallerinin ve heyecanın özgürce volta attığı, bahçesinde kedilerin, köpeklerin ve kuzuların gezindiği, ihata duvarlarıyla, tel örgülerle tutsak edilmemiş bir okul hayal ediyorum.
Tüm çocukların aynı sofranın etrafında toplandığı, ekmeğin, aşın ve tasanın bölüşüldüğü lakin gönüllerin bir olduğu, kardeşliği, vatandaşlığı, sırdaşlığı ve insanlığı öğreten bir okul hayal ediyorum.
Bilgisayar ve tablet ekranlarının egemen olmadığı, ip atlayan, saklambaç oynayan, kamıştan uçurtmaları ve cesur yürekleriyle gökyüzüne meydan okuyan çocukların, uçsuz bucaksız hayallerini yeşerten, filizlendiren fakat onları sükût-u hayale uğratmayan bir okul hayal ediyorum.
Metal çağının tozuna ve pasına yenilmemiş, rüzgârıyla zihinlerin ve kalplerin üzerindeki tozu uçuran, sadece beyni değil kalbi de doyuran ve onaran, çocuklara ve topluma geçici hevesler değil baki erdemler aşılayan bir okul hayal ediyorum.
Dehşetli şehvetiyle, bedenleri ve ruhları kuşatan madde ve maddiyat çağının tüketici ve yıkıcı etkisine karşı, çocukların beynini ve kalbini adeta çelik bir zırh misali kaplayan ve koruyan bir okul hayal ediyorum. Bu öyle bir zırhtır ki maddesi iman, ahlak ve tarih ile yoğrulmuş olsun.
Herkesin değil talip olanın, derdi olanın kendisine yer bulduğu, devam sınırlarının, mesai saatlerinin, ders notlarının hükümsüz olduğu, sadece soru çözmenin inceliklerini değil, helal ve haramı da öğreten bir okul hayal ediyorum.
Hepsinden öte insan kalabilmeyi, insan kalabilmek için mücadele etmeyi ve direnmeyi öğreten bir okul hayal ediyorum.
İnsan, hayal ettiği kadardır, hayal ettiği müddetçe vardır. Bugün bir okul hayal ettim, biliyorum şımarıkça ve cesurca kurulmuş bir hayaldi bu. Zira modern olmakla mağrur bu ilkel çağda, böyle bir okulun taliplisini bulmak kolay değil. Fakat biliyorum ki çoğumuz böyle bir okulun hayalini kuruyoruz ve bu okula duyacağımız özlem her geçen gün ve yılda biraz daha artacak.
Vesselam…
