1- 1996 yılı sonunda 20 milyar dolar olması beklenen bütçe açığı 15 milyar dolara, 45 milyar dolar olması beklenen iç borç ise 22 milyar dolara düşürüldü.
2- Refah-Yol hükümeti, hükümeti devraldığında % 76’lar seviyesinde olan repo oranı, Şubat 1997 tarihinde % 50’ler seviyesine çekildi, fark % 26’dır.
3- % 170 seviyelerinde devralınan hazine borçlanma faizi, Şubat 1997 tarihinde % 83’ler seviyesine düşürüldü, fark % 87’dir.
4- Enflasyonla mücadelede büyük başarılara imza atıldı. Zira, toplumun tüm gelir gruplarına enflasyon üzerinde 40-50 puanlık bir reel gelir sağlanmıştır.
5- 28 Haziran 1996 tarihinde 550 puan olan borsa endeksi, Şubat 1997’de 1700 puana yükseltilerek rekor kırıldı. 54. hükümet 26 Haziran 1996 tarihinde kurulmuştu.
6- Kaynak paketlerden Ocak 1997 itibariyle 11,78 milyar dolar, Nisan 1997 itibariyle 13,33 milyar dolar bir gelir sağlandı. Yani, toplam 25,11 milyar dolar zamsız, vergisiz bir gelirin havuza aktarılması sağlandı.
7- 1995 tarihinde işbaşında bulunan 53. hükümet döneminde bütçeden tarımı desteklemek için ayrılan pay sadece 19 trilyon iken, 1996 yılı içinse önceki hükümet tarafından öngörülen destekleme fonu sadece 38 trilyon TL idi. Refah-Yol, 1996 yılı ikinci yarıda yaptığı hamle ile 1996’daki desteklemeyi, 60 trilyon TL’ye çıkardığı gibi, 1997 yılı içinde de 95 trilyona yükseltti. Aradaki fark 57 trilyona ulaştı.
8- TMO 1995 yılında 48 milyon dolarlık hububat alımı yaptığı halde, sayın Erbakan’ın başbakanı olduğu 54. hükümet 329 milyon dolarlık alım yaparak, köylüye 7 misli fazla para ödemek suretiyle yüzünü güldürmüştür.
9- Köylülere % 50 gübre sübvansiyonunun alımda derhal ödenmesi esası getirildi. Ayrıca, gübre alımında formaliteler azaltıldı.
10- Et ithalindeki fon, önce % 3’ten % 30’a çıkarıldı. Daha sonra da canlı hayvan ve et ithalatı yasaklandı. Böylece hayvancılık sektörü korunmuş oldu.
11- Bağ-Kur emeklilerinin maaşları % 300 artırıldı.
12- Esnafa verilen krediler 1996’nın ikinci yarısında 57 trilyondan, 80 trilyon YTL’ye çıkarıldı. Yani, 53. hükümette 57 trilyon olan esnaf kredisi, 54. hükümette 80 trilyona çıkartıldı. Fark, 23 trilyon.
13- 54. hükümet döneminde fındık üreticisine, buğday üreticisine, pancar üreticisine en yüksek taban fiyatları verildi. Bugüne kadar bu rekorlar kırılamadı.
14- Fon kredisi imkanı tanınan teşvik belgesi verilmeye başlandı. Böylece, fon kredisinden yararlanmak üzere 8036 KOBİ sahibi müracaatta bulundu. 2.5 trilyon TL kredi kullanıma açıldı.
15- Asgari ücrette % 100’den fazla artış sağlandı.
16- Refah-Yol döneminde memurlara % 102.5 maaş zammı yapıldı. O yıl enflasyon oranı % 65 olarak gerçekleşmişti. Buna göre memurun alım gücü % 37.5 kadar artırılmıştı.
17- 54. hükümet Refah-Yol 1996 tarihinde asgari ücreti 210 dolar olarak tespit etmiş ve işçilere o güne kadar verilen en yüksek asgari ücreti ödemiştir.
18- Kamu toplu iş sözleşmeleri ilk defa Refah-Yol döneminde, 3 ay gibi kısa bir zamanda sağlandı. Kamu kesimi ortalama giydirilmiş aylık ücretlerinde büyük bir artış sağlanarak, ücretler 50 milyon TL’den, 107 milyon TL’ye, dolar bazında 655 dolardan, 993 dolara çıkartıldı.
19- Bütçeden Bağ-Kur emeklilerine 866 milyar TL, memur emeklilerine 985 milyar TL ve işçi emeklilerine de onları mağdur edemeyecek derecede destek sağlandı.
20- Emeklilerin maaşlarında enflasyonun üstünde % 51 reel artış sağlandı.
21- Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Teşvik Fonunun bütün geliri ilk defa kanunun maksadına uygun şekilde yoksullara tahsis edildi.
22- Körfez savaşı sonrası Irak’a uygulanan ambargo sonucu kapalı tutulan “Kerkük-Yumurtalık” boru hattı, Amerika’nın tehditlerine rağmen, 54. Refah-Yol hükümetinin gayretleriyle açtırıldı. Ekonomiye büyük katkı sağlandı.
23- 50 yıldan beri ilk defa 1997 tarihinde denk bütçe yapılabildi. Bu Refah-Yol hükümetinin övünülecek başarısıdır.
24- 1997 yılı bütçesinde yatırımlar toplam ve reel olarak 20 yıldan beri ilk defa % 40 artırıldı. Böylece devlet yatırım ve kalkınma yapabilen bir devlet haline getirildi.
25- Bedelsiz ithalatla bütçeye 1.5 milyar marklık ek gelir sağlandı.
26- 54. hükümet döneminden önceki hükümetlerde sadece İstanbul dükalığına ve dönme diktasına sunulan kredi ve teşvik imkanları, onların ellerinden alınarak Anadolu’nun kalkınmasına, yerli ve milli sanayinin oluşmasına aktarıldı.
27- Bütün bu işler yapılırken yeni zam ve vergiler konmadı.
28- Arsızların hortumları kesildi. Paralar oluşturulan havuza aktarıldı.
29- ABD, İngiltere, İtalya, Fransa, Japonya, Kanada, Almanya’nın oluşturduğu G-7’lerin karşısında, Türkiye, İran, Pakistan, Bangladeş, Endonezya, Malezya, Mısır ve Nijerya’yı içine alan G-8’ler kuruldu. Bu bir nevi İslam ekseninin yeniden oluşması demekti. (14.6.1997 – Çırağan.)
30- Refah-Yol döneminde denk bütçe yapıldı. Faize ödenmesi gereken miktarlar, bir evvelki yılın 18.5 milyar dolarına mukabil, 12 milyar dolara indirildi. Fark, 6.5 milyar dolar.
31- Devletin arazileri sermayedarlara satılmaktan kurtuldu.
32- Özel bankaların devletten uzun vadeli düşük faizli borç alıp, bu parayı devlete yüksek faizle ve kısa vadeli olarak satmasının önüne geçildi. Böylece katrilyonluk korkunç kazançlar devletin kasasında kaldı.
33- Eşel-Mobil sistemi getirilerek, memur ve işçilerin maaş zamları otomatiğe bağlanmış ve onların enflasyon nispetinde maaşları otomatik olarak zamlanmıştır.
34- İlki 1961, en sonu da 2004 yılını ihtiva eden IMF’nin stand-by anlaşmaları, Necmettin Erbakan hariç kurulan hükümetlerin Başbakanları –ki Erdoğan da buna dahildir- tarafından imzalanarak, bir nevi milli ekonomi terk edilmiş ve IMF ekonomisine teslim olmuşlardır. Toplam 19 stand-by anlaşması imzalanmıştır.
Görüldüğü gibi, 54. hükümetin Başbakanı muhterem Necmettin Erbakan cumhuriyet tarihinde görülmemiş büyük icraatlara imza atmıştır. Böyle bir hükümet iç ve dış mihrakların işine gelmedi. 28 Şubat post-modern darbesi ile iktidardan uzaklaştırıldı. Vurguncuların, soyguncuların, arsızların, hırsızların yeniden at oynatmaları dönemine geçildi. Oysa, Refah-Yol hükümeti rantiye ve faizden kesip, elde ettiği paraları çiftçi, köylü, memur, işçi, esnaf ve emekliye vererek, herkesin yüzünü güldürmüştür. Bilmem anlatabildim mi ?